Pochodzenie Iberis amara

Skaliste wybrzeża Morza Śródziemnego były idealnym gruntem dla tej niezwykle łatwo adaptowalnej rośliny. Obecnie jej drobne koronkowe białe kwiaty są często używane do wypełniania ogrodów skalnych w całej Europie jako idealni towarzysze dla późno kwitnących roślin. Każdy kwiat ubiorka ma cztery białe płatki różnej wielkości, przypominające mały łuk.

Iberis amara ma słodki zapach, ale smakuje gorzko – stąd drugi człon jego nazwy. Wywodzi się z łacińskiego słowa „amarus”, co oznacza gorzki. Nazwa „Iberis” pochodzi z greki i oznacza „rzeżuchę”. Przypuszcza się jednak także, że słowo to nawiązuje do starożytnej rzymskiej nazwy Hiszpanii (Iberia), gdzie roślina rosła i, jak już wspomniano, była stosowana w leczeniu pierwszych pacjentów.

Nazwa „ubiorek gorzki” ma również związek z jego śródziemnomorskim pochodzeniem. Angielskie tłumaczenie ubiorka „candytuft” może kojarzyć się z „candy” czyli słodyczami, ale nie takie powiązanie wpłynęło na jego nazwę. Chodzi o pochodzenie rośliny z Candia, miasta bardziej znanego jako Heraklion, największego ośrodka miejskiego na Krecie, gdzie rosła ona w obfitości.

Obecnie roślina jest klasyfikowana w niektórych krajach jako zagrożona wyginięciem, ponieważ rolnictwo ma spory wpływ na jej naturalne środowisko.